97 Użyj mnie, Panie!

Wiersze Brzasku Tysiąclecia

Panie, mów do mnie, bym i ja mógł mówić,
Bym głosu Twego stał się żywym echem.
Pozwól, jak Ty szukać, gdy ktoś się zgubi,
Błądzący, samotny, związany grzechem.

Prowadź mnie, Panie, bym i ja dobrze wiódł,
Kroczące niepewnie, z wahaniem nogi.
I nakarm mnie, Panie, bym karmić mógł
Twą słodką manną głodnych i ubogich.

Wzmocnij mnie, Panie, abym gdy stoję
Mocno na skale osadzony,
Mógł dłoń pomocną podać swoją,
Zmagającym się z morzem wzburzonym.

Naucz mnie, bym mógł uczyć, Panie
O rzeczach cennych, których Tyś udzielił;
Uskrzydl słowa, aby były w stanie
Do głębin serc ludzkich dotrzeć wielu.

Daj mi też Twego słodkiego pokoju,
Abym z kojącą mógł wyrzec siłą
Słowo przez dobroć przysłane Twoją,
By dla zmęczonych pomocą było.

Napełnij mnie, Panie, do końca sobą,
Aż z brzegów serca wylewać się będzie
Płomienna myśl, płonące słowo,
Chwałę miłości Twej głosząc wszędzie.

Użyj mnie, Panie, nawet mnie,
Na Twoją tylko zdam się wolę.
Aż ujrzę twarz Twą, ujrzę Cię,
Aż radość i chwałę Twą podzielę!