59 Pan jest Pasterzem moim

Wiersze Brzasku Tysiąclecia

Pan jest Pasterzem moim, posila mnie,
Nie grozi mi już żaden głód.
Do zielonych pastwisk prowadzi mnie
I do cichych strumieni wód.

To On, gdy zło chce mi zaszkodzić,
Ratuje wśród przeciwności,
Dla imienia swego mnie prowadzi
Ścieżkami sprawiedliwości.
Laska Jego i kij odwagi dodaje,
Gdy doliną śmierci iść trzeba.
Pan mój przy mnie zawsze zostaje,
Nie boję się zła żadnego.

Pokarm mi daje wystarczający
Wśród nieprzyjaciół mych,
Na głowę olej namaszczający
I kielich mój szczęścia pełny.

Dobroć Pana mnie nie opuści,
Jego łaska będzie mną kierować.
Do domu swego Pan mnie wpuści,
Bym mógł w nim wiecznie egzystować.