214 Smutek

Wiersze Brzasku Tysiąclecia

Zlicz wszelkie nieszczęścia, te wielkie i małe,
Jakie posłaniec ci zesłał Boży.
Czyś przyjął je uprzejmie i przed nim się ukorzył?
A gdy cień Jego przekroczył twój próg, czy pytałeś
O pozwolenie, aby niebiańskie umyć Mu nogi?
Postaw przed Nim, co masz w posiadaniu,
I nie ulegnij przy tym złemu pożądaniu,
Niech twej gościnności nie zniweczą wrogi.
Niech żadna zgiełku ziemskiego fala
Marmurowego nie zetrze pokoju twej duszy.
Żal ma być radosny, poważny, ma uspokajać,
Utwierdzać, oczyszczać, uwalniać, z miejsca ruszyć.
I mocny, by zniszczyć kłopoty twe małe
I rządzić myślami, które trwać będą stale.