177 Mogę Mu ufać

Wiersze Brzasku Tysiąclecia

Nie zdołam dojrzeć moim ludzkim wzrokiem,
Dlaczego Bóg taką drogą prowadzi mnie po świecie.
Wiem jednak, że On mówi: Idź za mną, moje dziecię.
I mogę Mu ufać.

Nie wiem, dlaczego czasami droga moja
Tak bardzo ciasna i z przeszkodami.
Wiem jednak, że Bóg może wieść i otwartymi drzwiami.
I mogę Mu ufać.

Zdumiewam się często, gdy drżącą ręką
Ziarno wrzucam w zaoraną ziemię.
Jak Bóg w nim owoc dojrzały znajdzie?
Lecz mogę Mu ufać.

Nie wiem też, dlaczego nagła burza
Tak szaleje wokół mnie w swym gniewie.
Wiem jedno: Bóg czuwa, jest ze mną w potrzebie.
I ja mogę Mu ufać.