163 Pamięć

Wiersze Brzasku Tysiąclecia

Kiedy się uczyć zaczynałem,
Od łez miałem mokre oczy.
Zapamiętać wszystko chciałem,
Nic nie stracić, nie przeoczyć.
Lecz gdy już słodycz, gorycz znam,
Radość i smutek mnie spotkały,
To nieraz płacząc wołam sam:
Panie, spraw, bym rzec mógł: Zapomniałem!