17 Chrystusa – nasz nauczyciel!

Wiersze Brzasku Tysiąclecia

Pozwól się uczyć, o duszo znużona; (Psalm 27:11)
Niech dotyk Jego ręki uzdrowienia dokona; (Ijoba 5:18)
Pokojem Jego w sercu bądź uspokojona. (Kol. 3:15)
Pozwól, aby cię uczył!

Pozwól, aby On sprawiedliwości ścieżkami (Psalm 23:3)
Wiódł cię przez życie ze swymi błogosławieństwami; (Psalm 67:7)
Niech chroni cię przed smutkiem i utrapieniami. (Psalm 107:13)
Pozwól, aby cię uczył.

Pozwól, aby obrócił na cię oko swoje; (Psalm 32:8)
Ręka Jego niech zaspokoi potrzeby twoje; (Filip. 4:19)
Niech nasyci dobrem domu twego pokoje. (Psalm65: 5)
Pozwól, aby cię uczył.

Pozwól, aby Jego Słowo cię uświęcało; (Jana 17:17)
A doświadczenie ognistego pieca oczyszczało; (1 Piotra 1:7)
By twoje serce już tylko Jemu ufało. (Marka 6:50)
Pozwól, aby cię uczył.

Pozwól Mu serce twoje próbować; (Psalm 66:10)
Grzech każdy znaleźć, który tam chowasz; (Psalm 139:23)
A światło chwalebne niech błyśnie od nowa. (2 Kor. 4:6)
Pozwól, aby cię uczył.

Pozwól niech Pasterz cię darzy pokarmem;
Niech mocno cię wiedzie Jego wierne ramię; (Izaj. 40:11)
On bowiem trzciny słabej nie dołamie. (Izaj. 42:3)
Pozwól, aby cię uczył.

Pozwól, by w smutku nocy dał ci śpiewanie; (Ijoba 35:10)
A ciemności w światłość wielkie przemienienie; (Izaj. 42:16)
I ducha prawego w tobie odnowienie. (Psalm 51:12)
Pozwól, aby cię uczył.

Pozwól, aby on ochraniał cię w niepokoju; (Psalm 27:5; 31:21)
Niech przy boku swym cię chowa podczas boju; (2 Moj. 33:21 )
Wielbić Pana zawsze powinnością Twoją. (Izaj. 61:3)
Pozwól, aby cię uczył.