22 września
Pieśni wieczorne
Wtedy zaśpiewał Mojżesz i synowie izraelscy następującą pieśń Panu (…) Pan jest mocą i pieśnią moją, i stał się zbawieniem moim. On Bogiem moim, przeto Go uwielbiam; On Bogiem ojca mojego, przeto Go wysławiam – 2Moj. 15:1,2
Sami przyznajemy, że jeśli Izraelici powinni wielbić Pana Boga za wyprowadzenie ich z niewoli egipskiej, o ileż słuszniejsza jest ta powinność w przypadku Izraelitów duchowych, którzy jeszcze bardziej powinni oceniać swoje – o ileż większe – wyzwolenie z mocy Szatana i spod jarzma grzechu, dokonane dla nas przez krew Baranka Bożego, który umarł za nasze przewinienia. Skoro ludzie prości, będący w niewoli przez długi czas i nie mający możliwości skorzystania z przywilejów Wieku Ewangelii, byli pobudzani do wyrażania Panu Bogu dziękczynienia, o ileż więcej my, którzy skosztowaliśmy Jego dobroci, powinniśmy wysławiać Tego, który nas powołał z ciemności do cudownej swojej światłości! Cóż więc dziwnego, że Pismo Święte, mówiąc o członkach ludu Bożego, nazywa ich przedstawicielami i sługami Prawdy. Ono oświadcza, że Pan nie tylko wyciągnął nasze stopy ze strasznego dołu zagłady, z błota grzechu i śmierci, ale również włożył w nasze usta pieśń nową, pieśń pochwalną dla naszego Boga. R 3998:6