2 września
Pieśni wieczorne
Miłość jest dobrotliwa – 1Kor. 13:4
Czy okazuję dobroć w moim postępowaniu z ludźmi, tak w sposobie mojego zachowania się, jak i w tonie mojego głosu? Czy jestem świadomy, że dobroć ma związek ze wszystkimi wydarzeniami życia? Czy ta cecha miłości dominuje we wszystkich moich czynach, słowach i myślach? Czy myślę i okazuję wzgląd innym? Czy odczuwam i okazuję im dobroć słowem, spojrzeniem, czynem? Chrześcijanin powinien wyróżniać się pośród wszystkich ludzi swoją dobrotliwością, grzecznością, łagodnym usposobieniem w domu, w pracy, wśród domowników wiary – wszędzie. W miarę rozwijania miłości doskonałej, ustawicznym pragnieniem serca będzie staranie się, aby dobroć i uprzejmość uprzedzały i napełniały każde słowo i każdy czyn, tak jak mówienie i działanie są pobudzane przez myśli. R 4918:1