15 maja
Pieśni wieczorne
Ja, Pan, twój Bóg, jestem Bogiem zazdrosnym – 5Moj. 5:9
Jeśli ludzkie uczucia nienawiści i zazdrości byłyby tej samej natury co Boże, to byłyby właściwe. Podobnie jak Pan Bóg powinniśmy nienawidzić grzechu, ale nie grzesznika. Zazdrość Boża zawsze jest sprawiedliwa i z pewnością przynosi grzesznikowi sprawiedliwą karę. Pan Bóg nam mówi, że staje się zazdrosny, jeśli czynimy sobie innych bogów. Jednak szkodliwość nienawiści okazuje się wtedy, kiedy prowadzi do gorzkości oraz do innych podobnych jej uczuć, którym upadły ludzki umysł podlega i jest za nie odpowiedzialny. Kiedy Pan Bóg nazywa siebie Bogiem zazdrosnym, daje nam do zrozumienia, że życzy On sobie, abyśmy Mu oddawali wszystkie nasze uczucia, pokładali w Nim całą naszą pewność, okazując Mu zawsze nasze całkowite zaufanie. We współżyciu z nami pragnie On takiej harmonii, aby Jego wola dominowała we wszystkich sprawach naszego życia. Nie można powiedzieć, aby to było podejście egoistyczne ze strony Wszechmogącego, ponieważ taka opatrznościowa opieka przynosi Jego stworzeniom najwięcej szczęścia, najwięcej pomyślności w wypełnianiu obowiązków i powinności obecnego życia. Ta opieka jest najlepszym sposobem przygotowania nas do błogosławieństw, które Pan Bóg zamierzył i obiecał dać tym, którzy Go miłują. R 4789:2