15 listopada
Pieśni wieczorne
I prostujcie ścieżki dla nóg swoich, aby to, co chrome, nie zboczyło, ale raczej uzdrowione zostało – Hebr. 12:13
Co oznaczają powyższe słowa apostoła? Wszyscy zgodzą się z tym, że on nie zaleca nam wyrównywania ścieżek w sposób literalny – łopatą, jak również nie ma na myśli naszych literalnych nóg. Apostoł podaje nam jasną naukę odnośnie wad i ziemskich niedoskonałości, którą w mniejszym lub większym stopniu posiada każda Boża owieczka. Z powodu takiego kalectwa ma ona trudności w utrzymywaniu stałego postępu podczas naśladowania swego Pana. Apostoł nakłania nas, abyśmy po rozpoznaniu naszych słabości fizycznych lub umysłowych, starali się nadać biegowi naszego życia taki kierunek, który by pomagał nam w pokonywaniu trudności stojących na drodze oraz w pokonywaniu napaści Przeciwnika. Nasze ścieżki możemy prostować przez wybór takiego toru, który by niepotrzebnie nie pobudzał i nie potęgował posiadanych słabości i w ten sposób czynił nas jeszcze bardziej ułomnymi. Próbując pokonywać nasze kalectwo, nie tylko powinniśmy modlić się ,,nie opuszczaj nas w pokuszeniach”, ale starać się unikać pokus na wszystkich drogach. W jaki sposób możemy to urzeczywistniać? Odpowiadamy, że przez wyrażanie naszej woli lub naszego zdecydowanego stanowiska – przez czynienie świadomych postanowień. Określając to innymi słowami, przez składanie Panu Bogu ślubów lub uroczystych obietnic z uwzględnieniem naszego zdecydowania odnośnie właściwego kierunku. Dlatego każdy, kto zgodnie ze wskazówką apostoła, zawartą w naszym wersecie tytułowym, uczynił ślub Panu Bogu, powinien wypełniać go wiernie, jeśliby chciał okazać się zwycięzcą i otrzymać Jego uznanie. R 4348:2