31 lipca
Pieśni wieczorne
A wierni Twoi niech ci błogosławią! Niech mówią o chwale Królestwa Twego i niech opiewają potęgę Twoją, aby oznajmiać ludziom potęgę Twoją i wspaniałą chwałę Królestwa Twego – Psalm 145:10-12
Prorok oznajmia, że wszyscy święci też będą mieli przywilej takiego ogłaszania Królestwa i takiego wychwalania imienia Bożego. Wydaje się, że to już dziś literalnie się wypełnia, gdyż Pan Bóg zdaje się zwracać uwagę wszystkich swoich świętych, swojego poświęconego ludu na “teraźniejszą Prawdę”. Oświecając ich ścieżkę życia, to światło Prawdy objawia im chwalebny charakter Boga przez zaznajamianie ich z Jego wspaniałym Planem Wieków. Ponadto, każdemu świętemu Pan Bóg udziela mocy w wychwalaniu Jego imienia, w głoszeniu Prawdy innym. Jednych obdarza On zdolnościami oratorskimi, dając im w ten sposób możliwości publicznego wysławiania Jego imienia. Innych obdarza zdolnościami do prowadzenia prywatnych rozmów, podczas których mogą – zwracając uwagę na chwalebne Boże dostojeństwo oraz Jego zamiary – głosić Królestwo tym, którzy mają uszy gotowe do słuchania. Inni dostępują przywileju ogłaszania poselstwa przez rozprowadzanie czasopism. Są też tacy, którzy otrzymują możliwości wykorzystywania różnych innych sposobności śpiewania Pieśni Mojżesza i Baranka. Możemy być spokojni, mając zapewnienie, że do obecnego grona świętych Pańskich nie może należeć nikt, który znając dobroć Bożą oraz Jego wspaniałą chwałę i majestat, nie pragnąłby ogłaszać wesołej nowiny wszystkim, co mają “uszy ku słuchaniu”. Ci, którzy głoszą poselstwo z największą radością i największą gorliwością, z pewnością otrzymują najwięcej błogosławieństw serca i błogosławieństw z osobistych doświadczeń oraz najbardziej rozwijają się w łasce, w znajomości i w miłości. R 2714:6