15 lipca
Pieśni wieczorne
Niechże więc będzie wam wiadome, mężowie bracia, że przez Tego zwiastowane wam bywa odpuszczenie grzechów – Dz.Ap. 13:38
Apostoł nie mówi tu o czymś, co nasz Pan uczynił jako Archanioł, zanim “stał się ciałem”. Apostoł nie nawiązuje również do żadnego innego dzieła dokonanego przez naszego Pana, gdy dostąpiwszy jeszcze większego wywyższenia, zasiadł z Ojcem na Jego tronie i stał się uczestnikiem Jego Boskiej natury. W powyższym wersecie apostoł wskazuje na dzieło dokonane przez “człowieka Jezusa Chrystusa, który dał siebie na okup za wszystkich”. W ten sposób apostoł znowu podkreśla fakt, że “skoro bowiem przyszła przez człowieka śmierć, przez człowieka też przyszło zmartwychwstanie”. To stwierdzenie jest punktem centralnym całego ewangelicznego poselstwa. Upadek pierwszego doskonałego człowieka został w pełni wyrównany przez ofiarę człowieka Jezusa Chrystusa, który widząc zaistniałą konieczność opuszczenia chwały, jaką cieszył się przebywając z Ojcem jeszcze przed założeniem świata, stał się ubogim przez przyjęcie natury niższej, ale pozbawionej wad, dlatego był “święty, niewinny i odłączony od grzeszników”. Ludzka natura wymagała tej okupowej lub równoważnej ceny za życie utracone przez ojca Adama, a w nim – za życie całego rodzaju ludzkiego. Według Pisma Świętego jest to warunek podstawowy dla otrzymania każdej łaski. Dlatego też Ten, który był przedstawicielem Ojca w dziele odkupienia, jako Dawca okupu i Orędownik, będzie również Pośrednikiem Ojca w dziele błogosławienia wszystkich odkupionych, hojnie obdarzając ich możliwością ponownego powrotu do łaski Bożej, po wcześniejszym uzyskaniu przez nich przebaczenia grzechów. R 2150:1