28 stycznia
Klejnoty obietnic Bożych
I otrze Bóg wszelką łzę z oczu ich… – Obj. 21:4
Tak, do tego dojdziemy, jeśli wierzącymi jesteśmy. Ból ustanie i łzy będą otarte. Tu jest padół płaczu, ale on przeminie. Będzie nowe niebo i nowa ziemia tak poucza pierwszy werset tego rozdziału, dlatego nie będziemy tam już płakali nad upadkiem i związaną z 'tym nędzą. Odczytajcie drugi werset i zważcie, jak tam mówi się o oblubienicy i jej weselu. Weselem Baranka jest pora bezgranicznej radości i łzy byłyby tutaj niewłaściwe. Trzeci werset głosi, że tam Bóg będzie z ludźmi mieszkał; i zaprawdę rozkoszy po prawicy Twojej aż na wieki i łzy nie mogą dłużej płynąć. Jakim stan nasz będzie, skoro nie będzie cierpienia, ani krzyku, ani bólu? Wspanialszy będzie niż dziś Wyobrazić sobie możemy. O, wy, oczy zaczerwienione od płaczu, przestańcie wylewać potok gorący, gdyż wkrótce łez już nie zaznacie. Nikt nie potrafi otrzeć łez lepiej od Boga miłości, a On przyjdzie, aby to uczynić. Z wieczora bywa płacz, ale z poranka wesele. Przyjdź Panie i nie odwlekaj więcej, gdyż teraz muszą płakać i mężczyźni i niewiasty.