19 stycznia
Klejnoty obietnic Bożych
Jeśli usty swymi wyznasz Jezusa Panem i uwierzysz w sercu swoim, że Go Bóg z martwych wzbudził, zbawiony będziesz – Rzym. 10:9
Musi więc być wyznanie ust. Czy złożyłem je? Czy wyznałem otwarcie wiarę moją w Jezusa Zbawiciela, którego Bóg z martwych wzbudził? Odpowiedzmy na to szczerze. Musi być wiara w sercu. Czy szczerze wierzę w zmartwychwstałego Jezusa? Czy w Nim jednym składam nadzieję na zbawienie? Czy składam je sercem? Niechże odpowiem na to, jak przed Bogiem. Jeżeli prawdziwie twierdzić mogę, żem uznał Chrystusa i Weń uwierzył, jestem zbawiony. Bo zdanie brzmi nie: możesz być lecz wyraźnie, jak ostrze lancy, jasno, jak słońce: będziesz zbawiony. Jako wierzący i wyznawający Jezusa, powinienem dłoń położyć na tej obietnicy i uczynić ją sprawą najważniejszą przed Bogiem i teraz i przez żywot cały i w godzinie śmierci i w dniu sądu. Muszę być wyzwolony z winy grzechu i z mocy grzechu i od kary grzechu i wreszcie or!- samej istoty grzechu. Bóg powiedział: będziesz zbawiony. Wierzę w to. Będę więc jestem zbawiony. Chwała Bogu od wieczności do wieczności!