29 października
Klejnoty obietnic Bożych
I położę znak odkupienia między ludem Moim i między ludem twoim; jutro będzie znak ten – 2Moj. 8:23
Faraon ma lud i Pan ma Swój lud. Mogą żyć ludy te razem i może się wydawać, iż losy ich będą jednakie, ale istnieje między nimi rozdział, a ten rozdział Pan pragnie podkreślić. Los jednakowy nie na zawsze powinien być udziałem wszystkich, ale powinna być różnica wyraźna pomiędzy światem i wybranym ludem Bożym. To odnosi się do plag, kiedy Pan zasłania Swoją świętością wiernych. Oglądamy to przy nawróceniu grzeszników, gdy Bóg zdejmuje z nich grzechy, podczas gdy trwający w grzechach pozostają pod przekleństwem. Od momentu nawrócenia grzesznicy stają się ludem Bożym, poddanym prawu Bożemu i napawają się nowymi błogosławieństwami. Ich domy są odtąd wolne od dręczącego ich roju robactwa, które zanieczyszcza i dręczy Egipcjan. Ustrzeżeni są od pokalania się przez pożądliwości, od ukąszenia troski, od zgnilizny fałszu, od okrutnych mąk nienawiści, które pożerają wielkie narody. Bądź przekonany, napastowany sługo Pana, że jakkolwiek masz swoje cierpienia, jesteś ocalony od mnóstwa innych, jeszcze gorszych, które są plagą dla serc i domów tych, którzy są sługami księcia tego świata. Pan położył znak odkupienia; uważaj, abyś utrzymał wiernie ten znak rozdziału w duchu, w celu, charakterze i całym twoim zachowaniu.