3 grudnia
Klejnoty obietnic Bożych
Uczynią z nimi przymierze pokoju, a wygubię zły zwierz z ziemi; i będą na puszczy bezpiecznie mieszkać, a w lasach sypiać będą – Ezech. 34:25
Jest to szczyt łaski, że Bóg jest w przymierzu z człowiekiem stworzeniem słabym, grzesznym i śmiertelnym. Wszelako Bóg uroczyście zawarł z nami umowę i związkowi temu zawsze pozostanie wierny. Jesteśmy pewni mocy tego przymierza. Jako lwy i wilki odpędzane bywają przez pasterzy, tak spłoszone zostaną wszelkie szkodliwe wpływy. Pan chce nam udzielić zabezpieczenia od szkodników i niszczycieli. Nie będzie okrutnych drapieżców w Jego królestwie. O, Panie, spełnij rychło tę obietnicę. Lud Pana ma cieszyć się bezpieczeństwem, nawet w momentach największej grozy; pustynie i lasy staną się, jak łąki i owczarnie dla stada Chrystusowego. O ile Pan nie udzieli nam lepszego miejsca, to przynajmniej wygodnie urządzi nas na miejscu dotychczasowym. Pustynia nie jest miejscem, nadającym się do zamieszkania, ale Pan może ją takim uczynić. W lesie skłonniejsi jesteśmy czuwać, niż spać, ale Pan umiłowanym Swoim i tu może dać sen. Nic od wewnątrz i z zewnątrz nie powinno zastraszyć dzieci Bożych. Wiara może z pustyń zrobić przedmieścia nieba, a z lasów przedsionki chwały.