25 grudnia
Klejnoty obietnic Bożych
I wrócili pasterze, wielbiąc i chwaląc Boga dla wszystkiego, co słyszeli i widzieli, tak jak im było powiedziano – Łuk. 2:20
Jaka była treść ich dziękczynienia? Chwalili Boga za wszystko, co słyszeli za wieść radosną o tym, iż narodził się im Zbawiciel. Uczyńmy tak, jak ci pasterze! Zanieśmy w niebo psalm dziękczynny za wszystko, co usłyszeliśmy o Jezusie i Jego odkupieniu. Ale oni chwalili Go także za to, co widzieli. Czarowną muzyką rozbrzmiewa w sercu to czegośmy doświadczyli, co odczuliśmy wewnętrznie, co przeżyliśmy sami: Śpiewajcież Bogu, śpiewajcie; śpiewajcież Królowi naszemu, śpiewajcie! (Psalm 47:7). Nie wystarczy słyszeć opowieść o Jezusie; słuch dobrze nastraja harfę, ale jeszcze palce żywej wiary muszą dotknąć strun. Skoro darowanym od Boga wzrokiem, wiarą ujrzeliście Jezusa, niechże pajęczyna nie wisi nadal na strunach waszej harfy, ale psałterze i harfy wasze pobudźcie, aby zabrzmiały o bezgranicznej łasce Bożej. Wielbili pasterze Boga i za to, że wszystko, co słyszeli, zgadzało się w zupełności z tym, co widzieli (zwróćcie uwagę na słowa: jak im było powiedziano ). Pan Jezus powiedział: Znajdziecie odpocznienie duszom waszym ; a czy nie znaleźliście w Nim błogiego odpocznienia? Czy Jego ścieżki nie są wspaniałymi drogami pokoju? Wielbijmy więc i chwalmy Boga za tak drogiego Zbawiciela, Który koi wszystkie nasze pragnienia.