11 grudnia
Klejnoty obietnic Bożych
Ufaj w Panu, a czyń dobrze; mieszkajże na ziemi, a żyw się sprawiedliwie – Psalm 37:3
Ufaj i czyń są to określenia, które dobrze wiążą się ze sobą w porządku, wskazanym przez Ducha Świętego. Powinniśmy mieć wiarę, a wiara ta powinna rodzić czyny. Ufność posilona w Bogu nakłania nas do życia świętego. Nie siedzimy, założywszy ręce, ponieważ zaufaliśmy Bogu, ale przeciwnie, zrywamy się z miejsca, oczekując, że Pan przez nas działać będzie. Nie jest naszym zadaniem troszczyć się o swój los, wyrządzając krzywdę innym, ale ufać. Ani wierzymy bezczynnie, ani czynimy bez wiary. Wrogowie zniszczyliby nas, gdyby mogli. Nie zamierzamy pociągnąć do Egiptu, ale pozostajemy w krainie Emanuela, Opatrzności Bożej, w wiecznym Chanaanie, w przymierzu Bożej miłości. Nie uda się wypędzić nas tak łatwo, jak to wyobrażają sobie grzesznicy. Gdzie Bóg dał nam miano Swoje i miejsce tam pozostaniemy. Ale jak będzie z zaspokojeniem naszych potrzeb? Pan rzekł: żyw się i dodał: sprawiedliwie. Jak pewne jest to, że Bóg jest sprawiedliwy, tak pewne jest także i to, iż Jego lud żywić się będzie sprawiedliwie. Ludu sprawą jest ufać i czynić, sprawą Pana jest żywić według tej ufności. Jeżeli nie przyniosą pokarmu kruki, lub Abdyjasz, jeśli nie udzieli go nam jakaś wdowa, to jednak mimo to znajdzie się pożywienie. Precz z wszelką troską i trwogą!