1 lutego
Pieśni wieczorne
A około północy Paweł i Sylas modlili się i śpiewem wielbili Boga – Dz.Ap. 16:25
Życie chrześcijańskie nie jest życiem smutnym lub posępnym, ale jak najbardziej radosnym. Chrześcijanin może radować się nawet w doświadczeniach wiedząc, że “ucisk wywołuje cierpliwość, a cierpliwość doświadczenie, doświadczenie zaś nadzieję”. Wiemy również, że “nieznaczny chwilowy ucisk przynosi nam przeogromną obfitość wiekuistej chwały” – poza drugą zasłoną. W ten sposób uczestniczymy w piciu kielicha cierpień i radości, które są zadatkiem naszego dziedzictwa. Takie radowanie się w duchu świętym jest niezbędne do wzmacniania naszej odwagi i gorliwości w służbie dla Pana Boga. Zauważmy, jak wyglądało to w życiu apostoła świętego Pawła, gdy będąc razem z Sylasem w więzieniu potrafił uwielbiać Pana Boga śpiewem, chociaż miał skrępowane nogi i zranione plecy. Tak powinni postępować wszyscy prawdziwi naśladowcy Chrystusa idący wąską drogą. R 4592:4