17 maja
Pieśni wieczorne
Nam, którzy nie patrzymy na to, co widzialne, ale na to, co niewidzialne; albowiem to, co widzialne, jest doczesne, a to, co niewidzialne, jest wieczne – 2Kor. 4:18
O czym świadczą powyższe słowa? Świadczą o tym, że apostoł Paweł miał wzrok duchowy. Jest oczywiste, że widział on powaby życia ziemskiego, ale dla niego straciły one swą pociągającą moc, a to z powodu jego wzroku duchowego, jego zdolności dostrzegania rzeczy niewidzialnych. Oczyma wiary widział on Ojca Niebieskiego, uwielbionego Jezusa Chrystusa, niebiańskie zastępy aniołów oraz Królestwo przychodzące z chwałą, czcią i nieśmiertelnością. Wiarą dostrzegał rozszerzające się przed nim wspaniałe Królestwo Tysiąclecia, słyszał Boże zaproszenie do udziału w tym Królestwie i do współdziedzictwa z Mistrzem i Odkupicielem. Apostoł Paweł przyjął to zaproszenie, zaciągając się pod chorągiew Mistrza. On zrozumiał, że wszystkie rzeczy na świecie praktycznie nie przedstawiały dla niego żadnej wartości w porównaniu z rzeczami wiecznymi, które Pan Bóg obiecał. Apostoł Paweł całą swoją ufność pokładał w Bożym Słowie. R 5951:6