1 stycznia
Pieśni wieczorne
Pójdźcie, pokłońmy się i padnijmy na twarz! Klęknijmy przed Panem, który nas uczynił! – Psalm 95:6
Gdy podczas badania planu Bożego raz zachwycimy się chwalebnym charakterem Bożym i gdy raz oczami naszego wyrozumienia duchowego ujrzymy postać Tego, który się nami zajmuje, który bada serca i opiekuje się swoim Kościołem, upadamy przed Nim z największą pokorą, świadomi niedoskonałości, które czynią nas niezdolnymi do tego, by dorównać naszemu Mistrzowi, i niegodnymi Jego łask i błogosławieństw. Jak On podniósł Jana swoim delikatnym dotykiem, tak i nam daje pociechę, pokój i miłość, zapewniając, że nie mamy Najwyższego Kapłana, który by nie potrafił odczuć naszych słabości, lecz przeciwnie – takiego, który umie okazywać nam współczucie i miłosierdzie, który nas kupił własną drogocenną krwią oraz przyjął i zaliczył do członków swojego Ciała, jeśli tylko będziemy w Nim trwać, usiłując w naszych sercach rozpoznawać i wykonywać Jego wolę. R 3569:6