6 lipca
Klejnoty obietnic Bożych
Albowiem tak Bóg umiłował świat, że Syna Swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto Weń wierzy, nie zginął, ale miał żywot wieczny – Jan 3:16
Z wszystkich gwiazd na niebie najpożyteczniejsza dla żeglarza jest gwiazda polarna. Werset niniejszy jest tą gwiazdą polarną, gdyż przywiódł więcej dusz do zbawienia, niż jakikolwiek inny. Jest on między obietnicami tym, czym jest Wielka Niedźwiedzica pośród konstelacyj. Wiele wyrazów świeci tu osobliwym blaskiem. Widzimy tu umiłowanie Boże z dodatkiem tak, że…, wyjaśniającym bezmiar tej miłości. Następnie cudowny dar Boży, do którego mamy wolny przystęp. Dalej Syna Bożego, ten największy, najcenniejszy dar miłości Bożej, która nigdy nie okazała się pełniej, jak w momencie zesłania Jednorodzonego Syna Bożego z nieba na ziemię, aby żył i umarł dla ludzi. Te trzy punkty są wyraźne. Potem idzie prosta wskazówka wiary, łaskawie wskazująca drogę zbawienia grzesznikowi: aby… nie zginął. Jest to szeroko obejmujące określenie: każdy, kto Weń wierzy. W słowie każdy, znajdzie miejsce wielu, którzy nie znając tej obietnicy, czuli się odłączonymi od łaski Bożej. Wreszcie wielka obietnica: nie zginą, ale będą mieli żywot wieczny. Wierzymy w Pana Jezusa, mamy więc żywot wieczny.