10 lutego
Klejnoty obietnic Bożych
Albowiem będziesz mu u wszystkich ludzi świadkiem tego, coś widział i słyszał – Dz.Ap. 22:15
Paweł wybrany został, aby widział i słyszał Pana mówiącego z nieba. Ten wybór Boży był dlań zaszczytnym przywilejem., ale nie na tym się kończył; powinien był wywrzeć wpływ na innych, na wszystkich ludzi. Paweł jest tym, któremu Europa zawdzięcza znajomość Ewangelii. Rzeczą naszą jest, aby każdy z nas był świadkiem w tej mierze, w jakiej Bóg mu się objawił, i narażamy się na niebezpieczeństwo, ukrywając cenne objawienie. Naprzód musimy widzieć i słyszeć, aby mieć coś do opowiedzenia, ale gdy to nastąpiło, musimy pałać pragnieniem złożenia osobistego świadectwa. Musisz tym świadkiem być stale i w zupełności; musimy być przede wszystkim świadkami, wszystko inne poza tym jest drugorzędne. Powinniśmy świadczyć nie przed niewielu wybranymi, słuchającymi nas z radością, ale u wszystkich ludzi wszystkim, którym możemy, czy to będzie młodzieniec, czy starzec, bogacz czy nędzarz, zły czy dobry. Nie mamy prawa milczeć, jak opętani przez ducha niemego; albowiem powyższe zdanie jest nakazem i obietnicą, której nie powinniśmy się pozbywać. Będziesz Jego świadkiem. – Ale jesteście Mi świadkami mówi Pan. O, Panie! spełnij również i na mnie to Słowo!