66 Nie widzę, lecz wierzę

Wiersze Brzasku Tysiąclecia

Ciężkie chmury wiszą nad moją drogą
I nie widzę nic, o nie,
Ale wierzę, że przez tę ciemność
Bóg przeprowadzi mnie.
Jak słodko trzymać moją rękę w Jego,
Kiedy ciemność wszędzie panuje,
Zamknąć przekrwione, zmęczone oczy
I za nim iść, gdzie On pokieruje.
A On przez wiele ciernistych ścieżek prowadzi
Me zmęczone stopy.

Zdążam więc po wielu ścieżkach cierpień i łez,
Lecz słodki to znój,
Ponieważ wiem, że Pan blisko mnie:
Bóg mój, Przewodnik mój.
Kiedy On mnie prowadzi,
Idę zadowolony całkowicie
I nie musi świecić oczom mym.
Niepotrzebne mi światło,
Bo gdy się opieram na Jego ramieniu,
Nie mogę upaść.