1 grudnia
Pieśni wieczorne
A gdy Jezus ujrzał matkę i ucznia, którego miłował, stojącego przy niej, rzekł do matki: Niewiasto, oto syn twój! Potem rzekł do ucznia: Oto matka twoja! – Jan 19:26,27
Pan nasz, tak daleki od myślenia o sobie i o swojej udręce, myślał o innych. Jak podczas wykonywania swojej ziemskiej służby czynił wiele dobra, tak i teraz, w godzinie śmierci, troszczył się o dobro i pomyślność innych. W słowach wyżej podanych polecił swoją matkę opiece ukochanego ucznia. Co za piękna nauka! Pokazując nam wielkość serca i ogrom Pańskiego współczucia uczy nas ona, abyśmy nie dali się całkowicie pochłonąć własnym – większym lub mniejszym – próbom i trudnościom, ale raczej, abyśmy byli nosicielami kłopotów innych ludzi i kierowali nasze współczucie, myślenie i planowanie ku błogosławieniu tych wszystkich, którzy w jakimkolwiek stopniu podlegają naszej doczesnej lub duchowej opiece. R 4173:1