19 października
Pieśni wieczorne
Jeden daje hojnie, lecz jeszcze więcej zyskuje; inny nadmiernie skąpi i staje się tylko uboższy. Kto jest dobroczynny, będzie wzbogacony, a kto innych pokrzepia, sam będzie pokrzepiony – Przyp. 11:24,25
Powyższe wersety podają wyraźną naukę, że Panu Bogu podobają się ludzie o wielkim sercu i umyśle, którzy okazują swoją hojność w miarę poznawania Pana Boga i Jego dobroci. Nigdzie w Piśmie Świętym nie jest wprawdzie podane, aby przypadki ubóstwa i niedostatku wśród ludu Bożego mogły świadczyć, że ci ludzie w pewnym okresie swego życia powstrzymywali się od używania posiadanych zasobów materialnych dla dobra bliźnich lub na rzecz pracy Pańskiej. Myśl ta jest jednak bardzo bliska nauce zawartej w natchnionych słowach naszego tytułowego tekstu. W każdym razie, będziemy mieli pożytek, gdy weźmiemy sobie to świadectwo do serca i gdy odtąd każde dziecko Boże będzie naprawdę uważać, aby pewna miara codziennie otrzymywanych błogosławieństw Bożych była odkładana rozważnie, z modlitwą i z miłością, niby ziarno, które ma być zasiane w służbie Bożej z najwyższą mądrością i rozsądkiem, jakich On nam udziela. R 5927:2