9 października
Pieśni wieczorne
Błogosław, duszo moja, Panu i nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw Jego! On odpuszcza wszystkie winy twoje, leczy wszystkie choroby twoje – Psalm 103:2,3
Być może, w powyższych słowach prorok Dawid wyraził przede wszystkim uczucia wdzięczności za swoje fizyczne uzdrowienie i błogosławieństwa, które świadczyły o przychylności Bożej dla niego jako Żyda pozostającego pod Przymierzem Zakonu. Ale prorocze zastosowanie tego psalmu dla Izraela duchowego niesie o wiele ciekawsze przesłanie. Izraelici duchowi, będąc Nowymi Stworzeniami, mają swój skarb ukryty w naczyniach ziemskich. U Nowego Stworzenia liczy się nowy umysł, który rozpoznaje swoje uzdrowienie, przebaczenie i pojednanie z Panem Bogiem. Zgodnie z obietnicą Bożą, wszystkie rzeczy współdziałają dla dobra Nowego Stworzenia, ponieważ ono miłuje Pana Boga i zostało powołane według Jego postanowienia. Nowe Stworzenie ma wszelkie powody, aby nieustannie i z okrzykiem rozgłaszać słowa naszego nagłówkowego tekstu. Mając tę samą myśl na względzie apostoł Paweł oświadczył, że ostatecznie Wielki Odkupiciel przedstawi Ojcu swój Kościół jako niewinny i doskonały w miłości. Siany w słabości, wzbudzony w mocy, siany w niesławie, wzbudzony w chwale, siany jako ciało cielesne, wzbudzony jako ciało duchowe. Gdy staniemy się podobni do Niego, ujrzymy Go takim, jakim jest, zaszczyceni przywilejem uczestniczenia z Nim w Jego chwale. R 4981:4