14 stycznia
Pieśni wieczorne
Wiedzcie to, umiłowani bracia moi. A niech każdy człowiek będzie skory do słuchania, nieskory do mówienia, nieskory do gniewu – Jak. 1:19
Siła charakteru zezwalająca na wybuchy gniewu jest tą samą siłą, która skierowana w stronę przeciwną stanowi potęgę miłości. Niezdolność okazania gniewu z właściwego powodu oznaczałaby niedoskonałość i wadę, podobnie jak niezdolność miłowania również wyraźnie wskazywałaby na podobne braki charakteru. My, którzy zostaliśmy spłodzeni z ducha świętego i z tej przyczyny mamy “umysł Chrystusowy”, posiadamy umysł lub usposobienie miłujące, dobroczynne, uprzejme, przebaczające bliźnim oraz pełne czci i posłuszeństwa dla Pana Boga. Ten duch lub usposobienie pochodzi od Ojca i od Syna. Duch lub usposobienie przeciwne pierwszemu pochodzi od Przeciwnika. Te dwa różne duchy lub usposobienia są tak bardzo sobie przeciwne, że nie możemy obydwóch posiadać równocześnie. Nie możemy służyć Panu Bogu i mamonie, Chrystusowi i Belialowi. R 3928:2